വിമലാ മേനോന്റെ കവിത - 'വെറുതെ'

                     

ഇരുളിന്റെ തിരമറക്കുള്ളിൽ ഞനലയുമ്പോ-
ളിടറുന്ന കാലുകൾ നൊന്തിടുമ്പോൾ
പതറുന്ന നോട്ടവും ചിതറുന്നമൊഴികളും
വെറുതെയെന്നുള്ളം കലക്കിടുമ്പോൾ
അതിരറ്റമോഹമാണെങ്കിലും മെയ് മറ-
ന്നണയെപ്പുണരുവാൻ വെമ്പിടുമ്പോൾ
മറയുന്നതെങ്ങു നീ മമ മുന്നിൽ നിന്നുമേ
മധുമൊഴി ഇത് വെറും കിനാവ്താനോ? 
പകുതി പണിഞ്ഞൊരെൻ വീടിന്റെ മുറ്റത്തെ-
പ്പതിവെച്ചൊരൊട്ടുമാന്തണലിൽ നിൽക്കേ,
പതിയെപ്പടിഞ്ഞാറിൻ ചരിവിൽച്ചുവക്കുന്ന
പകലോന്റെ കതിരുകൾ താണുപോകേ
വെറുതെയാണെന്നുള്ളം മന്ത്രിക്കുമെങ്കിലും
വെറുതെ നീയെന്നെ നോക്കുന്ന നേരം
ഒരു തിരിയെന്നിൽപ്പടർന്നു കത്തും നൂനം
അതിൽ നീറിക്കരിയുമന്നെന്റെ ദേഹം -

 ---------------------------------------------------------